Buleklas
(1856)
»Lütt Riking, lütt Riking, wat löppst du so dull?
Wat is di, wat hest du, lütt Dirn?
Dat is jo nich düster, de Mand is jo vull,
un ball dor lüchten de Stirn.
Dat Brok dörch, dat Mur lank, vörbi dor de oll Wir,
de Bäk noch, denn büst du to Hus.
Du löppst jo, as löp dor wen achter di her,
as vör den Kater de Mus!«
Lütt Riking Sprüng den Öwer hendal,
den Fotstig hentlank dörch dat Brok,
as brennt dat hell Für ehr ünner de Sahl,
as flög üm den Kopp ehr de Rok...